گام سوم فیلمنامه نویسی
یک شصتم ساعت !
معذلی است این کمال گرایی. بهتر است بگوییم بزرگ ترین مانع استارت زدن در هر کاری است و چون هر قدر شرایط بهتر از دیروز باشد باز هم توقع داریم بهتر از وضعیت فعلی باشد در نتیجه دچار انجماد حرکتی می شویم روزها و ماهها می آیند و می روند و هدفها همچنان در حال خاک خوردن هستند. شما شروع نمی کنید چون شرایط در حد رویایی شما ایده آل نیست. کمی با خودتان روراست باشید برداشتن یک قلم و کاغذ برای نوشتن چند سطر ابتدایی فیلمنامه تان، به سنگینی بلند کردن یک وزنه صد کیلویی برای شما زحمت دارد. چرا ؟ چون توقع دارید مقابل زیباترین میزتحریر بنشینید سکوت مطلق در خانه برقرار باشد نسیم ملایمی بوزد بخار داغ از روی فنجان ویکتوریایی قهوه تان به هوا برود نم نم باران شروع شده باشد بزرگترین کمپانی فیلمنامه نویسی منتظر شاهکار شما باشد. خیر این شرایط رویایی که هیچ وقت نیست و حتی ممکن است شما زمان آزاد برای نوشتن را هم نداشته باشید. اشتغال و رسیدگی به امور منزل تمام وقت و انرژی شما را گرفته است و دیگر رمقی در چند ساعت باقی مانده روز هم ندارید.
پس با خودتان، هر جایی هر چیزی نوشتن را، تمرین کنید. نوشتن در بازه های زمانی چند دقیقه ای را بیاموزید. قرار نیست ساعت ها وقت آزاد و شرایط مناسب داشته باشید تا فیلمنامه تان را بنویسید. ولی شما باید آن را بنویسید چون همیشه آرزویتان همین بوده است. گوشه آشپزخانه، کنج انباری، در ایستگاه اتوبوس و یا حتی زمانی که منتظرید که آمپول بی حسیتان اثر کند و دندانپزشک تان دندان عقلتان را بِکشد، بنویسید. بنوسید و بِکشید و بٌکشید این دندان لق کمال گرایتان را. شما نویسنده هستید این جمله را بارها مقابل آیینه به خودتان بگویید. قلم و دفترچه کوچکی همیشه همرهتان باشید هر چرندیاتی که به ذهنتان رسید بنویسید . کلمه بنویسید اشیایی که می بینید بنویسید خوابی که شب قبل دیدید بنویسید اسم غذاها را بنویسید تند تند بنویسید از آخرین فیلمی که دیدید بنویسید درباره بدترین کتابی که اخیرا خریدید بنویسید اینقدر بنویسید که دست شما عاشق قلم گرفتن و نوشتن شود. چند دقیقه که با سرعت آزاد نویسی کردید کم کم ایده ها به سراغ شما می آیند. در محیط شلوغ بنویسید در وسط مهمانی چند دقیقه بنویسید .
بنویسید و لذت ببرید مهم نیست چه نوشته اید آنچه اهمیت دارد صرفا عمل نوشتن شماست آن هم در یک بازه کوتاه زمانی که هیچ گاه به آن اهمیت نمی دادید قدر ثانیه به ثانیه اش را بدانید آدمی که ارزش دقایق کوتاه را هم بداند کم کم اهل شب تا سحر نوشتن هم می شود. کم کم در هیاهوی خانه تکانی و مهمان آمدن هم می نویسد .
بنویسید
حتی یک شصتم ساعت
حتی یک جمله
بنویسید
ادامه دارد …
آخرین نظرات: