یادداشتی بر فیلم لنگ دراز

یک مامور اف‌بی‌آی به نام لی هارکر از سوی مافوق خود مامور بررسی پرونده‌ای از قتل‌های عجیب زنجیره‌ای می‌شود. هر پرونده شامل پدری است که ابتدا تمام اعضای خانواده اش را به شکل فجیعی به قتل می رساند و سپس خودکشی می کند. در تمامی موارد نامه ای با دست خط و امضای ناشناسی به نام لنگ دراز پیدا می شود.  لی هارکر به این موضوع پی می‌برد که هر خانواده یک دختر نه‌ساله دارد که روز چهاردهم ماه به دنیا آمده و همه قتل‌ها شش روز قبل یا بعد از روز تولد این دختر روی داده‌اند ….

متن بالا خلاصه ای است از فیلم ترسناک Longlegs به نویسندگی و کارگردانی آز پرکینز (Oz Perkins) است.

در مسیر داستان لی هارکر نامه ها را رمزگشایی می کند و گام به گام به ارتباط بین او و قاتل نزدیک می شویم. اما تعلیق فیلم خیلی زود از دست می رود و مخاطب در انتهای پرده دوم خیلی راحت می تواند همدست قاتل را شناسایی کند و هیجان فیلم به طور محسوسی افت پیدا می کند. ضمن اینکه فیلم از همان ابتدا روانشناسانه پیش می رود و عنصر روانشناسی فیلم بر عناصر تعلیق و معمایی برتری دارد و همین دلیلی است که در مسیر داستان ضعف شخصیت پردازی بیشتر آشکار شود و تا انتهای فیلم نه شخصیت قاتل نه کارآگاه و نه انگیزه های آن دو نه تنها برای مخاطب باز نمی شوند بلکه مبهم تر می شوند.

لنگ دراز فضاسازی وهم آور و قدرتمندی از ابتدا تا انتها دارد و طراحی صحنه، موسیقی متن و قاب های استثنایی تعلیق آور کارگردان یک تجربه سینمایی ترسناک و متفاوت برای مخاطبان است اما پشت هیجان این تصاویر زیبا نه داستانی است نه رابطه علت و معلولی فقط یک قاتل بی هویت است که تا انتهای فیلم و با خودکشی فجیع اش هم مخاطب قادر به فهمیدن انگیزه او نیست. لنگ دراز یک ایده بکر است که متاسفانه با ضعف فیلمنامه آن تمام تصاویر زیبای آن به هدر رفته و در انتهای آن فقط هیچ است.