اعتماد زرد

از روزی که بحث مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم شروع شد و شدت گرفت به یکی از عادات قدیمی‌ام برگشتم. عادتی که مدت‌ها فراموشش کرده بودم. روزنامه‌خوانی، پس از سال‌ها و این بار از طریق پیشخوان مجازی! دو سه روز اول روزنامه‌گردی جذابیت‌های خاص خود را داشت تا این که در سایت اعتماد آنلاین، خبری مربوط به تاریخ بیست فروردین توجهم را جلب کرد: «خانم سخنگو انگشترش را با لباسش ست کرد». یک کلیک. یک عکس و یک خط توضیح در پایین آن. اعتماد آنلاین: «ایسنا تصویری از فاطمه مهاجرانی منتشر کرده که انگشتری آبی، همرنگ با لباس بر دست دارد». بیشتر که دقت کردم از این قبیل تیترها مابین خبرهای مهم روز فراوان بود هم در اعتماد هم در سایت روزنامه‌های دیگر!

چرا سایت یکی از روزنامه‌های پرتیراژ کشور باید در صفحه سیاسی خود زردنویسی کند؟ چرا من که مثلا ادعای آدم حسابی بودنم می‌شود در تله کلیک می‌افتم و روی تیتر درشت این محتوای به درد نخور کلیک می‌کنم و مطلبی مهمل و بی‌سروته می‌خوانم؟ محتوایی که حتی حداقل‌ترین فایده ممکن را که همان سرگرمی باشد ندارد چگونه باعث جذب مخاطب می‌شود؟ علت این‌که ناخودآگاه به سمت حواشی اخبار و بی‌محتوانویسی‌های رسانه‌های مختلف می‌شویم چیست؟

غیر این است که با پرسه‌زنی‌های بی‌هدف در شبکه‌های مجازی آن‌قدر مطالب و اخبار بی‌ارزش و بی‌اهمیت به خورد مغز داده‌ایم که بر تمرکز و حافظه کوتاه مدت آن تاثیر منفی گذاشته و بخشی از قدرتش را در تجزیه و تحلیل اطلاعات از دست داده است؟ بنابراین ما و مغزمان با بهانه‌هایی مانند خستگی و بی‌حوصلگی در جستجوی آنچه سهل، در دسترس و بی‌رنج است، مانند ریلز و کلیپ بلاگرها، حواشی هنرمندان و عکس‌نوشته‌های زرد و پوچ که نیاز به هیچ درنگی برای ژرف‌اندیشی ندارند، می‌گردیم تا اوقات خود را پر کنیم.

این که دیگر از پس خواندن شاهکارهای ادبیات کلاسیک بر‌نمی‌آییم و خواندن ما به کتاب‌های مرتبط با توسعه فردی و موفقیت که به زبان ساده و خلاصه و مختصر نوشته شده‌اند، محدود شده، جز این است که توانایی تمرکز را از دست داده‌ایم؟ این‌که خواندن و فهم نثرهای غنی و فاخر مدتهاست از توان ما خارج شده و از متون‌ طولانی و مطالب پیچیده گریزانیم و راحت‌فهمی جزئی از خواسته‌های ما از مطالعه و دانش شده، غیر از اهمال کاری ماست؟ و همه‌ی این‌ها به این دلیل رخ می‌دهد که به مغز بیش از اندازه استراحت داده‌ایم.

همانطور که یک ورزشکار پس از مدتی دوری از رقابت و میادین مسابقات ورزشی بخش بزرگی از استقامت بدنی و فاکتورهای آمادگی جسمانی‌اش مانند قدرت و سرعت و انعطاف‌پذیری را دست می‌دهد و ماه‌ها زمان نیاز دارد تا بتواند شرایط جسمی خود را به سطح حرفه‌ای سابق برگرداند، مغز هم به تمریناتی نیازمند است و همچنین به محتواهایی ارزشمند تا بهتر انتخاب کند و بزرگتر بیاندیشد.

طوبا وطن‌خواه