هفت سالم بود که یک جوجه گند زد به زندگی تحصیلی‌ام. کلاس اول دبستان. ثلث سوم. امتحان ریاضی. سوال آخر. عنوان سوال: جوجه سمت راست را رنگ کنید. در زیر سوال هم دو جوجه طراحی شده بود. من تنها کسی بودم که در کل منطقه این‌طور شاهکار زد و جوجه سمت چپ را رنگ کرد. مختصر و مفید، معدل کلاس اول من مثل شما بیست نیست. نوزده و هفتاد و پنج صدم.

البته که همیشه، پرندگان به زندگی تحصیلی ام گند نزدند. مثلا در دوران راهنمایی برگه امتحان تاریخ را تحویل دادم بعد متوجه شدم سوالات آخر در آن سمت ورقه امتحان را ندیدم. در دوران دبیرستان هم زیاد از این معضلات داشتم. یک‌بار صورت سوال شیمی را درست نخواندم و جواب قسمت دوم مسئله را ندادم. برای امتحان فیزیک هم به یک سوال سه بار پاسخ داده بودم. نمره امتحان در مقابل شدت خشم دبیرم که داشت از تصور تقلب من منفجر می‌شد، بی‌اهمیت بود. فکر می‌کرد سه بار در صفحات مختلف جواب دادم که او را گمراه کنم و نمره بیشتری بگیرم.

با همین هوش و حواس جمع، همه مقاطع مختلف تحصیلی را با موفقیت گذراندم. با معدل نوزده و شصت و دو صدم دیپلم گرفتم در صورتی که حقم با توجه به وجناتم خیلی بیشتر از این‌ها بود. سالها پس از آنکه مدرک کارشناسی ارشدم در رشته ریاضیات محض در کمدم خاک خورده بود اتفاقی متوجه شدم دچار نوعی از «بیش فعالی*» هستم.

احتمالا فکر می‌کنید، به دنبال درمان و برطرف کردن مشکل برآمدم. باید بگویم خیر. از اختلال پیش آمده بیشترین لذت را می‌برم. هر اشتباهی که مرتکب می‌شوم به بی‌دقتی ناشی از این بیماری ربط می‌دهم. هر دلخوری که با واکنش سریع من رخ می دهد و طرف مقابلم را می‌رنجاند، چند روز بعد با گفتن ببخشید من یک بیش فعالم خاتمه می‌یابد. هر شی گمشده، هر مطلب فراموش شده، به علت بیش فعالی اتفاق افتاده نه سهل انگاری. حواس ما بیش فعال ها با تیک تاک ساعت هم پرت می شود. از هیچ دستوری پیروی نمی‌کنم چون ما بیش فعال ها درک دستوری، نداریم. چه اختلال جذابی، کم توجهی ،بی توجهی ، «اختلال نقص توجه**»

(ADHD)*
(Attention Deficit Disorder – ADD)**

کانال تلگرام من:
@toobavatankhah