ورود آقایان ممنوع

بعد از مدرنیزه کردن بله گرفتن از عروس‌خانم‌ها و تبدیل «با اجازه بزرگترها بله»، به دکلمه‌سرایی‌هایی مثل «با امید به آینده، با همه قلبم، با تمام وجودم، با توکل، زیر سایه فلان و بهمان، با آرزوی عشق ابدی و برای اولین و آخرین بارم، با همه‌ی احساسم و وجودم، بله!»، شاهد تغییر و تحول در مراسم قند‌ ساییدن بالای سر عروس و داماد هم، هستیم.

این رسم زیبا و پرمعنا، این ساییدن قند بر آن پارچه حریر سپید یا سبز، نماد و نشانی است از باریدن شادی و شیرینی بر سر عروس و داماد در طول زندگی مشترک که باید توسط خانم‌های جوان انجام شود ولی اخیرا در پی لودگی و شوخی گرفتن رسم‌ها و سنت‌های اصیل ایرانی که ناشی از ندانستن فلسفه‌ی آنهاست، شاهد قند ساییدن دوستان آقا داماد هستیم و گاها چند جوک و لطیفه بی‌طعم هم با آن ریش و سبیل سایه‌دار طرح تیزشان، می‌پرانند.

اما فلسفه قند ساییدن، ریشه در باورهای ایرانیان باستان و زرتشتیان دارد، آن‌ها اعتقاد داشتند که در هنگام جاری شدن عقد بین عروس و داماد، سه الهه‌ی بزرگ کائنات که عبارتند از سپندارمذ (الهه مادرزمین)، آناهیتا (الهه آب و نعمت) و میترا (الهه عشق، مهر و دوستی) حضور دارند و به همین دلیل است که از سه بانو برای این کار به نیابت از این سه الهه برای انجام این رسم استفاده می‌شود.

لطفا قشنگی‌های آنچه از اجدادمان و نسل به نسل به ما رسیده را با بی‌سروته‌بازی‌های امروزی عوض نکنیم!

نویسنده: طوبا وطن‌خواه